Σάββατο 24 Απριλίου 2010

ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ


Το κείμενο που ακολουθεί, δεν γράφτηκε για να λειτουργήσει ως υποστηρικτικό μιας ακόμα τάσης στην ήδη κατακερματισμένη Εγχώρια Αριστερά.
Δεν γράφτηκε για να επισκιάσει ή να ακυρώσει οποιεσδήποτε υπάρχουσες προσπάθειες ενωτικής λογικής και δράσης (κοινές πορείες-διαδηλώσεις κτλ).
Δεν γράφτηκε για να υποδείξει στην Αριστερά τι πρέπει να κάνει ή τι πρέπει να αποφύγει.
Δεν ισχυριζόμαστε πως εμείς γνωρίζουμε την Αριστερά καλύτερα από όλους, ώστε να είμαστε σε θέση να της προτείνουμε το απόλυτα σωστό.

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε για να εκφράσει την αγωνία Αριστερών ανθρώπων, μπροστά σε μια πραγματικότητα που ζητάει επειγόντως λύσεις.

Γράφτηκε για να ζητήσει από την Αριστερά, να θέσει ως πρωτοπόρο ζήτημα όχι μόνο την αναγνώριση της ιστορικότητας των στιγμών που ζούμε αλλά κυρίως να προστρέξει προς την κατεύθυνση της Κοινής Δράσης της Αριστεράς, γιατί πιστεύουμε ότι αυτή είναι η προσδοκία και η ευχή όλων μας.

Γράφτηκε για να επισημάνει, πως δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική η κριτική σε καμία κατεύθυνση, όταν δεν υπάρχει δική μας Κοινή Δράση, δική μας ωριμότητα να Ενώσουμε τη δύναμή μας, όταν σπαταλάμε τη δυναμική του Κινήματος σε επιπόλαιες εσωτερικές αντιπαλότητες σε σχέση με τη ζοφερή πραγματικότητα και το επικίνδυνα αβέβαιο μέλλον.

Το όραμα της Αριστεράς δεν είναι μεταφυσικό (αλλιώς θα ήταν θρησκεία), δεν είναι μονοσήμαντο (αλλιώς δεν θα υπήρχε ο πλούτος των ιδεολογικών της ρευμάτων) και ως γνωστόν, δεν είναι ιδεολογικά ξεκαθαρισμένο (αλλιώς θα ξέραμε από τώρα τις ακριβείς λειτουργίες και ανάγκες μιας Μεταεπαναστατικής Σοσιαλιστικής Κοινωνίας).

Τα λέμε όλα αυτά, γιατί πιστεύουμε ότι στην Ιστορία όσοι κινήθηκαν μέσα σε κλειστές βεβαιότητες είτε απέτυχαν παταγωδώς στο σκοπό τους είτε οδήγησαν άλλους στον αφανισμό. Γι’ αυτό η Αριστερά, ιδωμένη ως σύνολο των επιμέρους ιδεολογικών, οργανωτικών και κομματικών της μερών, δεν πρέπει να συνεχίζει το δρόμο της με "αβέβαιες" βεβαιότητες, δεν μπορεί να επιλέγει το μεσσιανισμό και να αποχωρίζεται το Συντροφικό Διάλογο, δεν μπορεί να αποφεύγει τις αντιθέσεις, τις αντιρρήσεις, να φτιάχνει ιδεοληπτικά - εσωτερικά τείχη και να περιχαρακώνεται πίσω από αυτά με αποτέλεσμα την αποσπασματική, ατελέσφορη δράση।
Για όλους εμάς τους Αριστερούς, η επιλογή του να πιστεύουμε σε έναν διαφορετικό κόσμο, συνιστά μεγάλη ευθύνη και σε καμία περίπτωση οποιουδήποτε είδους καταξίωση, προσωπική ή πολιτική.

Γνωρίζουμε όλοι πως το σώμα της Αριστεράς είναι σε κατάσταση χωρισμού εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Ξέρουμε πως ο χωρισμός αυτός δεν είναι αποτέλεσμα ούτε της ιστορικής περιόδου που διανύουμε ούτε των χρόνιων προβλημάτων της Διεθνούς ή της Εγχώριας Αριστεράς.
Ο καταρχήν δυϊσμός του σώματος αυτού κρατάει από την Πρώτη Διεθνή.
Τότε Μαρξιστές και Αναρχικοί "τεμάχισαν" το σώμα της Αριστεράς. Μικρή σημασία έχει ποιος από τους δύο ήταν περισσότερο ή λιγότερο υπεύθυνος. Άλλωστε το ποιόν θεωρεί ο καθένας υπεύθυνο, εξαρτάται από τον χώρο στον οποίον έχει επιλέξει να ανήκει. Μελέτες για το θέμα υπάρχουν, απόψεις έχουν διατυπωθεί πάμπολλες αλλά όλοι ξέρουμε πως είναι από τα θέματα που δεν πρόκειται να λυθούν στο άμεσο μέλλον (τουλάχιστον δεν διαφαίνεται τέτοια προοπτική στους κόλπους του Παγκόσμιου Εργατικού Κινήματος).

Το γνωρίζουμε πως γίνονται προσπάθειες επανένωσης και σύνθεσης (πχ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. , ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΓΙΑ ΕΝΙΑΙΟ ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ κ.α.), και επίσης ξέρουμε πως τίποτα δεν είναι εύκολο. Πάντα ο δρόμος της Αριστεράς ήταν δύσβατος, πάντα η Αριστερά προσπαθούσε για το ανέφικτο εκεί που οι υπόλοιποι ένιωθαν φόβο, επιζητούσαν προσωπική ασφάλεια και βολεύονταν με αυτό που τους έδιναν.

Το βασικό όμως ερώτημα που τίθεται επιτακτικά είναι το εξής:
Υπάρχει περίπτωση να αλλάξουμε κάτι αν είμαστε χωρισμένοι;
Εμείς λέμε πως όχι, δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση.

Η "διαίρει και βασίλευε" τακτική του συστήματος, ταλανίζει τις κοινωνίες.
Απάντηση της Αριστεράς σε αυτήν την τακτική είναι η Αλληλεγγύη.
Πώς μπορούμε όμως να προτείνουμε στην κοινωνία Αλληλεγγύη και να μιλάμε συνεχώς για Ανάγκη Δράσης, όταν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να πορευτούμε προς την Ενότητα της Δράσης, όταν έμπρακτα στους κόλπους μας δεν μπορούμε να "πράξουμε" τη Σύνολη Αλληλεγγύη, που προτείνουμε στην Κοινωνία;
Πώς κατάφερε η Αριστερά, αυτή ακριβώς τη "Διαίρεση" που καταδικάζει, αυτή ακριβώς τη "Διαίρεση" που πολεμάει, υποστηρίζοντας την Αλληλεγγύη για τον ένα ή τον άλλο σκοπό, ακριβώς αυτή να αναπαράγει στους κόλπους της;
Δεν μπορεί η Αλληλεγγύη να περιορίζεται κυρίως στα όρια της κομματικής (ή άλλης) οργάνωσής μας και μόνο σε εξαιρετικά βίαιες περιπτώσεις κρατικής καταστολής να επεκτείνεται σε αδελφούς χώρους।

Κι έπειτα τι θα πούμε στους αυριανούς;
Ξέρετε… δε τα βρίσκαμε μεταξύ μας;
Και ποιο τελικά είναι ακριβώς αυτό που δε βρίσκαμε;
Με ποιο τρόπο θα δικαιολογήσουμε την ανεπάρκειά μας για ουσιαστική Ενότητα Δράσης όταν όλα θα έχουν χαθεί και οι ερωτήσεις θα τίθενται επιτακτικά;
Θα τους πούμε πως κάποιοι ήταν Μαρξιστές ενώ εμείς υποστηρίζαμε τον Μπακούνιν;
Ότι προσπαθούσαμε να πείσουμε για την Μαρξικότητα του Λένιν ενώ ταυτόχρονα θέλαμε να αποδομήσουμε τον Καστοριάδη ως αιρετικό και Αντι-Μαρξιστή;
Ότι εμείς υποστηρίζαμε τον υπαρκτό Σοσιαλισμό ενώ κάποιοι άλλοι υποστήριζαν την ανυπαρξία του;
Θα τους πούμε ότι ο πλούτος του Σοσιαλιστικού Οράματος κατέληξε να γίνει ο τάφος του Σοσιαλιστικού Παρόντος, επειδή η αναζήτηση του Ιδανικού Σοσιαλιστικού μέλλοντος δεν μας επέτρεπε Κοινή Δράση;
Και εν τέλει είναι τώρα η ώρα να λύσουμε τα δυσεπίλυτα προβλήματα της Πρώτης Διεθνούς, να μιλήσουμε για τα θετικά και τα αρνητικά της Σοβιετικής Επανάστασης ή να σφουγγαρίσουμε τα ιδεολογικά απόνερα της Ισπανικής;
Πιστεύουμε πραγματικά πως έχουμε την πολυτέλεια για τόσο λεπτομερείς ιδεολογικούς διαχωρισμούς και λεπτές ενδοκινηματικές εγχειρήσεις, μέσα σε αυτήν την επίθεση (ιδεολογική και οικονομική) που δεχόμαστε;

Εμείς, ανένταχτοι άνθρωποι της Αριστεράς, θέλουμε Αλληλεγγύη σε όσους προσδοκούν ένα καλύτερο κόσμο, σε αυτούς που μέσα από την Ουτοπία τους παλεύουν να φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας.
Αλληλεγγύη στους ανέργους, σε όσους δέχονται την επίθεση των κατασταλτικών κρατικών μηχανισμών, σε όσους αναζητούν μια κουβέντα που θα μετατρέψει το θυμικό σε λογική, το μεταφυσικό σε ύλη, τη σκέψη σε πράξη.
Αλληλοβοήθεια και Αλληλεγγύη, να σταθούμε ο ένας κοντά στον άλλον, να αγωνιστούμε μαζί, να πάψουμε να είμαστε διασπασμένοι και αδύναμοι, η Δράση μας να είναι Μαζική ώστε να έχει αποτελέσματα.
Αλληλεγγύη μεταξύ μας.

Το κράτος και οι μηχανισμοί του (αστυνομία, διωκτικές αρχές) είναι ενωμένα, το κεφάλαιο παρουσιάζεται συμπαγές και αδιάρρηκτο, το ΠΑ.ΣΟ.Κ χαίρεται της αγαστής συνεργασίας των Μ.Μ.Ε., η κυβέρνηση με τη σειρά της βρίσκεται σε απόλυτη σύμπνοια με τη Ν.Δ., τον ΛΑ.Ο.Σ και το Δ.Ν.Τ., ένα μεγάλο μέρος των πολιτών κοιτά εμβρόντητο, και μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα η Αριστερά φαίνεται σαν να πιστεύει πως έχει την πολυτέλεια να στέκεται χωρισμένη - άρα αδύναμη - μπροστά στους παντοδύναμους και ενωμένους αντιπάλους της.

Δεν προτείνουμε σε οποιαδήποτε ομάδα να απεκδυθεί τις ιδεολογικές της αναφορές και να ντυθεί το κουστούμι μιας ψεύτικης, άνευρης Ενότητας। Το σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι η Σύνθεση, η Σύμπνοια, η Συμπόρευση.
Πιστεύουμε πως οι εγωιστικοί (ιδεολογικοί ή προσωπικοί) τόνοι πρέπει να πέσουν, γιατί όλοι είμαστε Σύντροφοι απέναντι στον κοινό εχθρό. Έχουμε τραφεί στους ίδιους χώρους δουλειάς, έχουμε κάνει κοινές σκέψεις, έχουμε κοινά οράματα, δεν είμαστε αντίπαλοι.
Ας πούμε την αλήθεια στον εαυτό μας. Ποιος από όλους εμάς, Μαρξιστές, Τροτσκιστές, Αναρχικούς, Μαοϊκούς, Ελευθεριακούς και όσους προσδιορίζουμε την αφετηρία και την κατάληξη της σκέψης μας από τη μεγάλη Δεξαμενή της Αριστεράς, δεν έχει διαβάσει και ξαναδιαβάσει - δεν έχει εμπνευστεί από τη σκέψη των Μαρξ, Μάο, Μπακούνιν, Μπούκτσιν Μαρκούζε, Καστοριάδη και τόσων άλλων, συμφωνώντας ή διαφωνώντας μαζί τους;
Πόσες φορές δεν έχουμε βρεθεί μαζί στο δρόμο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, για να υποστηρίξουμε κάποιον Σύντροφο, πόσες φορές δεν είμαστε όλοι απολογούμενοι μπροστά στο αστικό κράτος;

Εμείς πιστεύουμε πως μια Αριστερά Ενωμένη στη Δράση είναι πάντα ένας σημαντικός πόλος αντίστασης απέναντι στο κυρίαρχο σύστημα, μια Αριστερά Ενωμένη στη Δράση είναι πάντα πόλος έλξης για κάθε αδύναμο άνθρωπο. Μην ξεχνάμε το φόβο της Ευρώπης για την εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08 καθώς και την παγκόσμια απήχηση του γεγονότος αυτού. Μόνο μέσα από πρακτικές Έμπρακτης Σύνολης Συντροφικότητας θα ζυμωθεί ακόμα περισσότερο το πνεύμα Αλληλεγγύης μεταξύ Συντρόφων διαφορετικών οργανώσεων, κομμάτων, ομάδων, ανένταχτων, πρωτοβουλιών πολιτών κτλ. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ορθώσουμε Αποτελεσματική Δράση ενάντια σε αυτούς που κλέβουν δικαιώματα κεκτημένα με αίμα, κλέβουν τις ζωές μας, ποδοπατούν τα όνειρά μας και φτιάχνουν ένα όχι αβέβαιο, αλλά σταθερά και με βεβαιότητα καταστρεπτικό μέλλον.

Για αυτό λοιπόν προτείνουμε:

  • Να αναγνωρίσουμε την αναγκαιότητα της "απόστασης" από την κομματική και ιδεολογική πειθαρχία, ώστε να στοχεύσουμε στην Κοινή Δράση.
  • Πορείες με κοινό κάλεσμα και κοινή ανακοίνωση.
  • Κοινές συνελεύσεις.
  • Κοινά κείμενα και αναλύσεις της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας.
  • Κοινή αντίδραση για όποια κατάλυση των νόμων. Με χιλιάδες μηνύσεις πχ. Να ξεσκεπαστεί ο ρόλος της Δικαιοσύνης στην κοινή γνώμη, να μπει φρένο στην τρομοκρατία που προκαλούν στους πολίτες οι παράνομες συλλήψεις.
  • Δημιουργία ενιαίας ολιγοσέλιδης εφημερίδας "έκτακτης ανάγκης" είτε ανεξάρτητης είτε ενταγμένης στις εφημερίδες (όλων των αποχρώσεων και όλων των σκεπτικών) της Αριστεράς, που το περιεχόμενό της, να είναι συμφωνημένο πάνω σε ένα κοινό πλαίσιο βασικών αρχών και να αφορά την Κοινή Δράση της Αριστεράς.

Κανείς δεν αποποιείται των ιδεών του, όμως η Κοινή Δράση στην παρούσα στιγμή τίθεται πάνω από ιδεολογικές αντιθέσεις.

Βρισκόμαστε στην αρχή μιας ιστορικής συγκυρίας, στην αρχή μιας εξαιρετικής ευκαιρίας να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Τέτοιες εποχές, σαν αυτή που ζούμε, ο χρόνος δε μετριέται σε μήνες και χρόνια αλλά σε μέρες και εβδομάδες. Είναι αυτοκτονικό λάθος να στεκόμαστε απέναντι.
Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι η κουλτούρα της Αλληλεγγύης αφορά εμάς τους ίδιους πρώτα. Αλλιώς τι θα παράξει το κίνημα αυτούς τους καιρούς; Τίποτα περισσότερο από μικρές νίκες και μεγάλες κουβέντες.
Αν όλα τα παραπάνω νιώθουμε ότι μας απασχολούν, ας κάνουμε όχι ένα, αλλά πέντε βήματα μπροστά.

6 σχόλια:

ο κύριος "αμ" είπε...

"...Να αναγνωρίσουμε την αναγκαιότητα της "απόστασης" από την κομματική και ιδεολογική πειθαρχία, ώστε να στοχεύσουμε στην Κοινή Δράση..."

Αυτό σ. , αυτόματα σημαίνει απομάκρυνση από το κόμμα ή από όποιον πολιτικό σχηματισμό συμμετέχει κάποιος .
Ή θα πρέπει να απαλειφθεί η πρόταση αυτή ή τουλάχιστον να μπεί στο τέλος .
Εχω την άποψη , πως η προσοχή , θα πρέπει να στραφεί , στους λεγόμενους "ανένταχτους" , σ' αυτούς που έχουν απομακρυνθεί από τα κόμματα και τους σχηματισμούς της "αριστεράς" , αλλά και σε όσους αναγνωρίζουν την ανάγκη κοινής δράσης ενάντια στην μεγάλη αλλαγή που είναι ήδη προ των πυλών .
Ας ανοίξει ο διάλογος λοιπόν κι ας μην μείνουμε σ' αυτόν .
Καλωσορίζω απ την πλευρά μου την κίνηση αυτή και θα προσπαθήσω να συμμετέχω.

ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είπε...

Ευχαριστούμε "κύριε αμ", έχει επισημανθεί και από άλλους η συγκεκριμένη φράση..
Ευπρόσδεκτα όσο μπορείτε περισσότερα σχόλια για το κείμενο. Είναι απαραίτητα. Αν σκεφτούμε πως επιστρατεύονται επικοινωνιολόγοι προκειμένου να γραφτεί ένα κείμενο, φανταστείτε πόσο χρειαζόμαστε τα σχόλιά σας, προκειμένου να έχει το συγκεκριμένο κείμενο όσο το δυνατό μεγαλύτερη απήχηση.

yX είπε...

Εάν η κομματική πειθαρχία επιβάλλει τη ΜΗ συμπόρευση με τις ευρύτερες αριστερές δυνάμεις σε μία τόσο ιστορική στιγμή, τότε κάτι δεν πάει καλά στο (όποιο) κόμμα.

Στο διά ταύτα, χάρηκα πολύ που έτυχε να "πέσω" πάνω σε αυτό το blog (μέσω κάποιου σχολίου στο TVXS) και θα προσπαθήσω να συμμετάσχω όσο ενεργά μπορώ.

ΥΓ: Το κείμενο είναι τελικό; Να το αναδημοσιεύσω στο Salata TV ή εκκρεμούν διορθώσεις;

ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είπε...

το κείμενο δεν είναι τελικό. Σου στέλνω mail για εγγραφή στην ομάδα που δημιουργήθηκε

sosat είπε...

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΡΑ , ΕΠΙΘΥΜΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΩΤΙΣΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ.
ΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ.
ΑΠΛΑ ΚΑΝΕΤΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ, ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ, ΞΕΧΝΑΤΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΤΟ Κ.Κ.Ε.
ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΤΕΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ , π.χ. ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ??
Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Η ΠΑΣΟΚ???????
ΑΝ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ Η ΛΕΓΟΜΕΝΟΙ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΤΟΤΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΕΡΙ ΧΑΜΕΝΗ .
ΑΠΛΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΠΛΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ..

ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είπε...

Τάσο καλησπέρα.
1) Από που προκύπτει ότι αποκλείεται το ΚΚΕ; Δεν υπάρχει κάτι τετοιο μέσα στο κείμενο. Πώς κατέληξες σε αυτό το συμέρασμα;
2) Όχι, κατά τη γνώμη μας το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αριστερά, οι ανανεωτικοί θα μπορούσαν να είναι αλλά μάλλον δεν θέλουν.
Κανένας δεν βγάζει έξω κανέναν, πίστεψέ με (κι αναφέρομαι στο ΚΚΕ). Το ΚΚΕ βγάζει πολλές φορες τον εαυτό του απέξω, σε καμία περίπτωση εμείς και η σκέψη μας το ΚΚΕ.
Θέλουμε να κάνουμε μια προσπάθεια για ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ, γιατί έτσι κι αλλιώς οι ιδεολογικοπολιτικές συζητήσεις γίνονται χρόνια, εξαντλούνται και έχουν βγει συμπεράσματα από όλες τις πλευρές. Αυτή η ώρα πιστεύουμε πως είναι η ώρα για ένα διαρκές μήνυμα ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ.
Δεν θα μπορούσαμε εμείς που θα προσπαθήσουμε να προτείνουμε κάτι τέτοιο, να αποκλείσουμε κάποιον.